Od rana w lesie widać spory ruch, przepiękna pogoda zachęca do poszukiwania grzybów. Jednym z chętniej znajdowanych grzybów jest popularna „sowa”.
Jednym z najbardziej poszukiwanym grzybem jest popularnie nazywana „sową” grzyb o nazwie czubajka kania. Ten dość popularny w naszych lasach grzyb posiada wiele zalet. Smakoszey twierdzą, że odpowiednio przyrządzone zastępują legendarnego "schabowego" a są również osoby, które twierdzą, że są smaczniejsze od „schabowego”. Przyrządzenie ich jest bardzo proste. Kapelusze kań obtaczamy w jajku, mące, z odrobiną soli i pieprzu. Smażymy na oleju i już. Nóżki można wysuszyć, rozetrzeć bądź zmielić. Będą doskonałą przyprawą do potraw wymagających grzybowego akcentu smakowego.
Kanie lubią rosnąć w trawie przy drogach, zabudowaniach na uprawach leśnych. Często zajmują te same miejsca przez wiele lat.
Czubajka kania bywa mylona z śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym. Jak je odróżnić?
KAPELUSZ: u dojrzałej kani jest płaski z garbkiem na środku (u młodych jajowaty), o chropowatej, łuszczącej się powierzchni z charakterystycznymi brązowymi plamkami. Młode kanie można po zebraniu włożyć trzonem do wody. Spowoduje to, że kapelusz się otworzy i będziemy mogli na pewno rozpoznać gatunek. SROMOTNIK ma gładki kapelusz w kolorze oliwkowozielonym, lekko opalizujący.
BLASZKI: u kani są beżowe nie dorastają do trzonu, u sromotnika białe zrośnięte z trzonem.
NÓŻKA: u kani jest smukła i długa, z zygzakowatym wzorem (w środku pusta, na dole z bulwą wyrastająca z ziemi z śladami grzybki na całej bulwie), u sromotnika - gładka, z bulwą gładką u góry, u nasady trzonu.
TRZON: kani na ruchomy pierścień, sromotnik ma pierścień kołnierzykowaty i zwisający.
ZAPACH: u kani jest grzybowy, u sromotnika słodkawy i lekko mdły.
