Puszcza Białowieska - geneza katastrofy

W przestrzeni publicznej jest zbyt wiele informacji zakłamujących rzeczywistość na temat Puszczy Białowieskiej. Warto poczytać jakie są fakty! Przedstawiamy Państwu tekst napisany przez pana Artura Hampel. Tego nie dowiecie się z ogólnopolskich mediów. (foto:M.Matecki)

 ... Dopóki nie dopuszczono, jako strony w postępowaniu Podlaskiego Oddziału Pracowni na Rzecz Wszystkich Istot, nie było problemu z kontrolowaniem populacji kornika drukarza w Puszczy Białowieskiej.

Sytuacja zmieniła się diametralnie, gdy swoje roszczenia artykułowała wyżej wymieniona organizacja żądając zaniechania walki z kornikiem drukarzem.

W początkowej fazie do usunięcia były pojedyncze zainfekowane świerki na terenach objętych różnymi formami ochrony. Wraz z negatywnymi decyzjami odnośnie usuwania takich drzew przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, kornik drukarz zaczął się intensywnie rozmnażać zabijając setki kolejnych świerków.

Z roku na rok sytuacja ulegała pogorszeniu i pomimo jasno artykułowanych przez leśników zagrożeń, odmowy walki z rozwijającą się gradacją trwały nieprzerwanie.

Na dzień dzisiejszy w Puszczy Białowieskiej zostało zainfekowanych i zabitych około miliona świerków obejmujących powierzchnię kilku tysięcy hektarów. W gwałtowny sposób doszło do zmian w całych ekosystemach leśnych, zamarły też drzewostany na niezwykle cennych świerczynach borealnych.

Ogromne namnażanie się kornika spowodowało także zainfekowanie przez owada setek wiekowych sosen, gatunku, który nie jest właściwy temu owadowi, ale w tak silnej gradacji wybiera również te drzewa, usiłując wyprowadzić kolejną generację.

Trzeba wyraźnie podkreślić w tym miejscu, iż sosny stanowią niezwykle cenny gatunek w Puszczy Białowieskiej, tym bardziej, iż bardzo trudno odnawia się on na obszarze Puszczy w sposób naturalny, by nie powiedzieć, że nie odnawia się naturalnie w ogóle.

W wyniku gwałtownych prześwietleń drzewostanów sosny ulegają także zgorzeli słonecznej oraz atakowane są przez innego owada, przypłaszczka granatka, który w krótkim okresie czasu zabija wiekowe sosny.

Gradacja kornika spowodowała namnażanie się innych owadów, które jako zbiorowisko entomofauny dokonuje spustoszenia w drzewostanach w różnych klasach wieku, począwszy już od 20 letnich młodników po wiekowe starodrzewia.

Przysłowiowym gwoździem do trumny było w 2012 roku drastyczne obniżenie etatu cięć przez ówczesnego ministra środowiska z pominięciem wszelkich reguł ustanawiania tegoż etatu a jedyną przesłanką do jego obniżenia były roszczenia niektórych aktywistów z organizacji pozarządowych mianujących siebie same ekologicznymi.

W wyniku obniżenia etatu cięć leśnicy Puszczy Białowieskiej nie byli w stanie w sposób właściwy ograniczać populacji owadów zabijających drzewa, które rozmnażały się w tempie bardzo szybkim o charakterze wykładniczym.

W wyniku nagle odsłoniętych znacznych powierzchni na skutek żerowania entomofauny, na rożnych gatunkach w różnych klasach wieku, zmieniły się nie tylko warunki wietrzne sprzyjające wiatrołomom i wiatrowałom w starodrzewiach cennych gatunków, ale doszło też do zachwaszczania gleb uniemożliwiając tym samym odnowienia naturalne jakiegokolwiek gatunku drzewiastego.

Gwałtownie też wzrosło zagrożenie pożarowe w wyniku ogromnej ilości posuszu, oraz zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi przebywających w lesie.
Starodrzewie wycofują się a "prastara puszcza" - używając terminologii aktywistów - przeradza się z dnia na dzień w kilkunasto- kilkudziesięcioletni grąd porośnięty głównie grabem oraz leszczyną, zmieniając swój puszczański wyjątkowy i bioróżnorodny charakter w monokultury grabowe.

Wraz z częścią ciała naukowego wspomniane gremium uważa do dziś, ze tak ma właśnie w Puszczy być, że tak jest dobrze.Że to procesy naturalne eliminując ze świadomości całkowicie czynnik ludzki.

W wyniku decyzji administracyjnych wspieranych przez aktywistów i część gremium naukowego, mamy dzisiaj do czynienia nie tylko z klęską o rozmiarach klęski żywiołowej, ale przede wszystkim powstaniem strat wielkiej wartości (art. 115 par. 6 i dalsze kk).

Straty te według wykładni kodeksu karnego zostały w Puszczy Białowieskiej przekroczone wielokrotnie.

Należy w tym miejscu nadmienić, iż wraz z artykułem 115 kk może występować art. 296 kk w brzmieniu:

§ 1. Kto, będąc obowiązany na podstawie przepisu ustawy, decyzji właściwego organu lub umowy do zajmowania się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, wyrządza jej znaczną szkodę majątkową,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 1a. Jeżeli sprawca, o którym mowa w § 1, przez nadużycie udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody majątkowej,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 1a działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 2 wyrządza szkodę majątkową w wielkich rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Jeżeli sprawca przestępstwa określonego w § 1 lub 3 działa nieumyślnie,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4a. Jeżeli pokrzywdzonym nie jest Skarb Państwa, ściganie przestępstwa określonego w § 1a następuje na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie naprawił w całości wyrządzoną szkodę.

W części gospodarczej Puszczy Białowieskiej nieodwracalnie zniszczonych zostało kilka milionów metrów sześciennych drewna, stanowiących ogromną wartość materialną, gdzie wyraźnie należy zaznaczyć, że przeznaczenie na zgnicie tak ogromnej masy organicznej nie ma żadnego znaczenia dla zwiększenia bioróżnorodności w ekosystemie leśnym. Jest wręcz odwrotnie.

Trudno też będzie wycenić straty przyrodnicze, które w zasadzie są już nieodwracalne i niepoliczalne. Podobnie ma się rzecz do walorów krajobrazowych, klimatycznych, turystycznych i społecznych. Zwłaszcza te ostatnie, w wyniku manipulacyjnych i nierzetelnych przekazów przez niektóre organizacje pozarządowe i część gremium naukowego powodują niepokoje społeczne, rzucanie fałszywych oskarżeń pod adresem leśników oraz sprzyjają anarchistycznym zachowaniem już na samym obszarze Puszczy Białowieskiej.

Można by rzec, że przekazy te są kryminogenne, co już się urzeczywistniło w Puszczy pod postacią uporczywych zajęć mienia przez aktywistów i nie stosowanie się do wezwań służb, głównie policji.

W chwili obecnej, wspomniane wcześniej środowiska przemocą przeszkadzają leśnikom w Puszczy Białowieskiej w przywróceniu bezpieczeństwa oraz przygotowania zdegradowanych przez owady powierzchni pod odnowienia. Tym samym osoby te, które w znaczącej części są znane służbom z imienia i nazwiska nadal przyczyniają się do powiększania strat w majątku Skarbu Państwa.

Wkrótce zaprezentuję obszerny materiał na ten temat oraz ujawnię pełną dokumentację obrazującą nie tylko genezę powstania katastrofy o rozmiarach klęski żywiołowej w Puszczy Białowieskiej, ale dokonam wyartykułowania z imienia i nazwiska osób, które pełniąc funkcje publiczne oraz społeczne przyczyniły się do destrukcji najcenniejszego lasu w Europie.

Artur Hampel -> https://www.facebook.com/artur.hampel