Wścieklizna jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez wirus powodujący zmiany zapalne w ośrodkowym układzie nerwowym i kończąca się zejściem śmiertelnym. Na zakażenie wirusem wścieklizny wrażliwe są wszystkie ssaki, a także człowiek.

 Do zakażenia wścieklizną dochodzi głównie w wyniku:

• Pogryzienia przez zwierzę
• Przedostania się śliny chorego zwierzęcia na skaleczenia i zadrapania skóry, na błony śluzowe np. jamy ustnej, do spojówki oka.

Co roku z powodu wścieklizny umiera na całym świecie ponad 60 tysięcy osób.

W związku ze stałym zagrożeniem wystąpienia tej choroby na obszarze kraju oraz stwierdzanymi nowymi ogniskami wścieklizny, w tym w woj. wielkopolskim, w woj. kujawsko-pomorskim (na obszarach, na których nie notowano wścieklizny od kilkudziesięciu lat) Powiatowy Lekarz Weterynarii w Obornikach przypomina, iż obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie, zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, podlegają psy powyżej 3. miesiąca życia.

Posiadacze psów są zobowiązani zaszczepić psy przeciwko wściekliźnie w terminie 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3. miesiąca życia, a następnie nie rzadziej niż co 12 miesięcy od dnia ostatniego szczepienia.

Szczepień psów przeciwko wściekliźnie dokonują lekarze weterynarii świadczący usługi weterynaryjne w ramach działalności zakładu leczniczego dla zwierząt. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub dokonuje się wpisu w paszporcie. Szczepienie psów jest podstawową metodą zapobiegania rozprzestrzenianiu się tej choroby.

 Niedopełnienie ww. ustawowego obowiązku przez posiadacza zwierzęcia jest wykroczeniem i podlega karze grzywny!

 Szczepienie kotów przeciw wściekliźnie nie jest obowiązkowe, jednak z uwagi na potencjalną możliwość zarażenia się tych zwierząt wścieklizna Powiatowy Lekarz Weterynarii w Obornikach, zaleca, by ich posiadacze objęli je również ww. szczepieniem, a w szczególności koty wolno wychodzące z domu, z uwagi na fakt, iż mogą one mieć kontakt ze zwierzętami dzikimi np. wiewiórkami czy nietoperzami, które są potencjalnymi wektorami wścieklizny.