Dokładnie dzisiaj, 28.06.2024 obchodzimy setną rocznicę powołania do życia największego "powierzchniowo" w Polsce przedsiębiorstwa o współczesnej nazwie Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
28 czerwca 1924 roku, prezydent Stanisław Wojciechowski podpisał rozporządzenie, będące fundamentem powstania przedsiębiorstwa „Polskie Lasy Państwowe”. Po odzyskaniu niepodległości i zakończeniu działań wojennych powstała konieczność stworzenia zarządu dla polskich lasów. Było to dla naszych przodków oczywistą koniecznością. W historii polskich lasów ogromie duże znaczenie miała Wielkopolska, to tutaj powołano już w 1920 roku Regionalna Dyrekcję Lasów Państwowych w Poznaniu, to w Wielkopolsce powstało słynne pozdrowienie leśne „Darz bór”.
Wracając do historii ogólnopolskiej, prezydent Stanisław Wojciechowski w 1924 roku, podpisał akt prawny łączący powstałe przed tą datą, regionalne dyrekcje lasów w jedno przedsiębiorstwo. Nowe przedsiębiorstwo miało zrzeszyć wszystkie grunty leśne w zarządzie państwa. Prace prawne poprzedzone były przez leśników, nadzorowanych przez Jana Miklaszewskiego. Ten wybitny leśnik od 1918 r. pełnił funkcje przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Rządowych. W tym czasie stworzył wiele instrukcji służbowych państwowej administracji leśnej, co było podwalinami pod powstanie Lasów Państwowych. Z tego powodu Miklaszewskiego nazywają „Piłsudskim dla lasów”.
Tworzenie tak ogromnego przedsiębiorstwa napotykało wiele trudności. Pierwotnie istniała obawa o nadmierną komercjalizację lasów, jednak ostatecznie, dzięki ogromnej pracy ówczesnych leśników udało się wypracować model zarządzania leśnictwem. W latach 30. XX w. pierwszy dyrektor Lasów Państwowych, Adam Loret, nakreślił wizję funkcjonowania organizacji. Według niej las pełni wiele różnorodnych funkcji, a produkcja drewna jest tylko jedną z nich. Przedsiębiorstwo „Polskie Lasy Państwowe” stało się też jednym z gwarantów reform ekonomicznych wprowadzonych przez premiera i ministra skarbu Władysława Grabskiego. Polskie drewno było eksportowane do ponad 20 krajów, a pod względem wartości było na pierwszym miejscu, przed węglem i naftą.
Wypracowany wówczas model, zakładający wiele funkcji lasu istnieje do dzisiaj, sprawdził się w działaniu, czego dowodem są same polskie lasy, to, w jakiej są kondycji, jak są postrzegane na całym świecie i jak wiele obszarów uznaje się za zbliżone do naturalnych. Przez minione 100 lat leśnicy byli mordowani, szykanowani, wyśmiewani-ale zawsze wierni swojej pracy dla lasu.
Po odzyskaniu wolności uchwalono w 1991 roku ustawę o lasach, która w swojej idei wprost odwołuje się do tradycji sprzed 100 lat. Ustawa ta z drobnymi zmianami funkcjonuje do dzisiaj.
Współcześnie, często zapomina się o historii, dziedzictwie i ogromnym doświadczeniu pokoleń leśników. Odbudowa zrujnowanej wojnami przyrody, ochrona przyrody i prowadzenie zrównoważonej gospodarki złożyło się na ogromny sukces polskich leśników i polskiego modelu leśnictwa. Niestety obecnie ten dorobek jest cały czas kwestionowany, obecnie nawet przez organy polskiego państwa.
Miejmy nadzieje, że wypracowany przez 100 lat ogromny dorobek nie zostanie zniszczony przez krótkowzroczność polityków i aktywistów.
Leśnicy starają się wyrwać ze szponów polityki, która w głównym stopniu przyczyniła się zniszczenie dobrego wizerunku tej ogromnej grupy społeczno – zawodowej, obecnie proponują otwarty dialog o lasach z całym społeczeństwem!
Wszystkim leśnikom - 200 lat i Darz bór!
